Czy masz skłonność do samopoświęcania

Sprawdź, czy dotyczy Cię niezdrowa tendencja do zadowalania innych swoim kosztem i pomagania ponad własne siły. Dowiedz się czym jest schemat samopoświęcania, skąd się bierze i co możesz z nim zrobić, by zacząć wreszcie o siebie dbać.

Osoby z tendencją do samopoświęcania:

• Przedkładają potrzeby innych ponad swoje
• Zauważają, że inni ludzie mogą czegoś potrzebować i starają się zawsze innym to dawać
• Wyjątkowo niekomofortowo się czują widząc cierpienie i niezadowolenie innych
• Mają poczucie winy, gdy dbają o siebie i wyrażają potrzeby. Mogą wtedy myśleć, że są egoistyczne lub “przesadzają”.
• Wyjątkowo niekomofortowo się czują widząc cierpienie i niezadowolenie innych
• Mają poczucie, że nieustannie dostają mniej niż dają.
• Unikają wyrażenia złości, ale mogą odczuwać poczucie niesprawiedliwości, które prowadzi do wybuchów gniewu

Samopoświęcanie – jest jednym z kilkunastu schematów, opisanych przez twórców terapii schematu. Schemat ten powstaje najczęściej w okresie dzieciństwa lub dojrzewania, jeśli opiekunowie pomijają jakiś ważny aspekt dbania o nasz rozwój. Zwykle współwystępuje ze schematem deprywacji emocjonalnej, czyli poczucia, że nasze potrzeby nie zostaną zaspokojone w wystarczającym stopniu.
Ten schemat może przybierać nieco odmienne formy u kobiet i u mężczyzn ze względu na styl wychowania.

Motywacja do samopoświęcania:

• Uniknięcie poczucia winy – “nie chcę być egoistą”
• Przekonanie, że takie postępowanie jest dobre i właściwie.
• Chęć bycia dobrze widzianym (pomaganie to cnota), uniknięcia krytyki
• Brak pełnej akceptacji na posiadanie potrzeb i wewnętrznego przyzwolenia, by je zaspokajać
• Pragnienie, by świat był lepszy – by działała zasad “jak Ty komu, tak on Tobie”
• Brak umiejętności radzenia sobie z “NadEmpatią” – podwyższoną wrażliwością na cierpienie innych
• Nadmierne poczucie odpowiedzialności i przekonanie, że powinniśmy reagować na każdy problem w otoczeniu

Skąd się bierze samopoświęcanie?

• Masz naturalną skłonność do dużej empatii, wzmocnioną przez rodzinę i najbliższe otoczenie.
• W Twojej rodzinie ktoś mówił o tym, by nie być egoistą, krytykowano, dbanie o sobie, chwalono Ciebie lub innych za poświęcanie się. Pomaganie innym mogło być uważane za bohaterstwo, a Tobie mogło np. brakować docenienia za inne rzeczy.
• Twoje potrzeby jako dziecka były mało istotne, ponieważ był ktoś inny, “bardziej potrzebujący”, komu “należało się” więcej uwagi, np. chory, smutny lub zestresowany rodzic, młodsze rodzeństwo, osoba ze skłonnością do agresji, której zachcianki trzeba spełniać, by nie krzywdziła.

Jak nad tym pracować?

• Nazwij wprost swoją skłonność do samopoświęcania, policz ile czasu dajesz innym, ile sobie, a ile inni Tobie. Nie zdawaj się na subiektywną ocenę
• Przyjmij to, że masz prawo do posiadania potrzeb i nie ma w tym nic złego. Trudno pomagać innym, gdy nasza bateria jest pusta.
• Zidentyfikuj źródła Twojego schematu – jakie doświadczenia sprawiły, że ten schemat się u Ciebie pojawił. Zastanów się, jak powinny były się potoczyć sprawy, abyś tego schematu nie miał.
• Wybieraj w swoim otoczeniu osoby, które nie nadużywają Cię celowo. Ćwicz wyrażanie potrzeb wprost. Jeśli chcesz, skorzystaj z przygotowanego przeze mnie darmowego poradnika – jest na www
• Zapisz się na terapię schematów, która zajmuje się tym tematem
• Warsztat dotyczący wyrażania potrzeb