Możemy mówić o dwóch rodzajach szczęścia:
- hedonistyczne – czyli związane z przyjemnością, intensywnymi pozytywnymi emocjami
- eudajmonistyczne – związane z satysfakcją, zadowoleniem, spełnieniem
To drugie jest znacznie bardziej stabilne.
Szczęście eudajmonistyczne nie polega na odsuwaniu nieszczęścia, ale na skupieniu się na budowaniu pozytywnych aspektów, doświadczeń, dbaniu o zdrowie. Wartościowe życie, skoncentrowane na poszukiwaniu sensu, dążeniu do spełnienia, rozwoju jest tym, co przynosi trwalsze szczęście i daje energię do mierzenia się z przeciwnościami losu.
Skupienie na negatywnych aspektach zwykle nie poprawia samopoczucia, a unikanie cierpienia za wszelką cenę prowadzi nawet do wzrostu frustracji, poczucia bezradności i braku wpływu.
Ważne jest zatem budowanie pozytywnych nawyków, a nie unikanie bólu. Uniknięcie nieprzyjemnych zdarzeń nie jest możliwe. Jeśli próbujemy robić rzeczy niemożliwe, to nie poprawia naszego samopoczucia.
